कविता : दुईजोर जुत्ता छोरो , श्रीमतीको रहर पुर्याउन रानीहार किनिदिन्छ , तर आमाको तिलहरी वैंकमा राखेर ऋण तिर्दो रहेछ। आनि बुहारीले लगाएका गहनाको डाह गरी भनेर छोरो , आमाको मुटुको किलो बनिदिदो रहेछ । शसुरालीको साखुल्ले बन्न , शसुरा बा ' लाई यसो सानो कोशेली है भनेर , झिलीमिली कागजले बेरेर जुत्ता उपाहार दिन्छ , अनि आफ्ना बाबुका घिस्रिएका , तलुवा खुईलिए नै पनि , जन्त जाँदा लाउन हुन्छ भनेर , भद्र भलाद्मी बस्दा खुट्टा लुकाउनु नपरोस भनेर , वषौँ देखि आमाले साचीदिएका बा ' का चम्राका जुत्ता लगाईदिदो रहेछ । सबै आमाका रहर सबै बा ' ले कहाँ पुर्याउन सक्नु , त्यही छोरालाई राम्रो नाना किनिदिन , त्यही छोरालाई मिठो मसिनो खुवाउन , त्यही छोरालाई गतिलो विद्यालयमा पढाउन , अनि त्यही छोराको बिहेमा दश गाँउ थर्कने गरी बाजा बजाउन , १० औटा खशी ढालेर इष्टमित्रलाई चखाउन जोगांउदा जाोगांदै , साँच्दा साच्दै , बा र आमाका रहर अनि सपनाहरु सकींदो रहेछ । तर प्रकृती ! कस्तो अचम्म छ , जब छोरो बा ' बन्छ बुहारी आमा बन्छे , अनि सोच्छे , य...
